RODZICE, A PRZYGOTOWANIE DZIECKA DO I-szej KOMUNII ŚWIĘTEJ:
Drodzy Państwo, jako rodzice katoliccy odpowiadacie przed Bogiem i Kościołem za religijne wychowanie swoich dzieci. Niezwykle istotnym momentem w rozwoju duchowym dziecka jest spotkanie z Jezusem w Komunii Świętej. Stąd podejmujemy wspólny wysiłek w przygotowaniu dziecka do uroczystości Pierwszej Komunii. Świadomość odpowiedzialności i dobrze pojęta miłość własnego dziecka winny prowadzić Was, drodzy Rodzice, do dawania świadectwa wiary poprzez codzienną modlitwę i uczestniczenie z dzieckiem w coniedzielnej Mszy św..
KILKA PROPONOWANYCH PIEŚNI NA I KOMUNIĘ ŚWIĘTĄ:
„Chwalcie łąki umajone…” „Jak wielki jest Bóg…” „Tak czekałem na tę chwilę…” „Czarna Madonno…”
WAŻNE!
=> Jeżeli dziecko było ochrzczone poza parafią Chrystusa Króla, to należy dołączyć Świadectwo Chrztu – z parafii, w której dziecko było ochrzczone – do końca września 20222 roku. => Dziecko, które z różnych powodów nie zostało dotychczas ochrzczone, należy zgłosić jak najszybciej i po uprzednim przygotowaniu, Chrzest nastąpi w 2022 r. => Jeśli dziecko mieszka na terenie innej parafii niż nasza, to należy poprosić o pisemną zgodę Ks. Proboszcza parafii na terenie której mieszka i dostarczyć do końca września 2022 roku.
Z Kodeksu Prawa Kanonicznego
Najbardziej czcigodnym sakramentem jest Najświętsza Eucharystia, w której sam Chrystus Pan jest obecny, ofiaruje się oraz jest spożywany i dzięki której Kościół ustawicznie żyje i wzrasta. Ofiara eucharystyczna, pamiątka śmierci i zmartwychwstania Pana, w której uwiecznia się Ofiara Krzyża, jest szczytem i źródłem całego kultu oraz życia chrześcijańskiego; oznacza ona i sprawia jedność Ludu Bożego, przez nią buduje się Ciało Chrystusa. Pozostałe bowiem sakramenty i wszystkie kościelne dzieła apostolatu mają związek z Najświętszą Eucharystią i ku niej są ukierunkowane (kan.897).
Wierni powinni z największym szacunkiem odnosić się do Najświętszej Eucharystii, biorąc czynny udział w sprawowaniu najczcigodniejszej Ofiary, z największą pobożnością i często przyjmując ten sakrament i adorując Go z najwyższą czcią. Duszpasterze wyjaśniając naukę o tym sakramencie powinni starannie pouczać wiernych o tym obowiązku (kan. 898).
Każdy ochrzczony, jeśli tylko prawo tego nie zabrania, może i powinien być dopuszczony do Komunii Świętej (kan. 912).
Do Komunii Świętej nie należy dopuszczać ekskomunikowanych lub podlegających interdyktowi, po wymierzeniu lub deklaracji kary, jak również innych osób trwających z uporem w jawnym grzechu ciężkim (kan. 915).
Kto ma świadomość grzechu ciężkiego, nie powinien bez sakramentalnej spowiedzi przyjmować Komunii świętej.
Kto przyjął już Najświętszą Eucharystię, może ją ponownie tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której uczestniczy, z zachowaniem przepisu kan. 921 §2 (kan. 917).
Jak najbardziej zaleca się, ażeby wierni przyjmowali Komunię świętą podczas sprawowania Eucharystii. Proszącym jednak o nią dla słusznej racji poza Mszą świętą, należy udzielić, zachowując obrzędy liturgiczne (kan. 918).
Przystępujący do Najświętszej Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed przyjęciem Komunii świętej powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa (kan. 919 §1).
Osoby w podeszłym wieku lub złożone jakąś chorobą, jak również ci, którzy się nimi opiekują, mogą przyjąć Najświętszą Eucharystię, chociażby coś spożyli w ciągu godziny poprzedzającej (kan. 919 §3).
Każdy wierny po przyjęciu Najświętszej Eucharystii po raz pierwszy ma obowiązek przyjmować ją przynajmniej raz w roku (kan. 920 §1).
Ten nakaz powinien być wypełniony w okresie wielkanocnym, chyba że dla słusznej przyczyny wypełnia się go w innym czasie w ciągu roku (kan. 920 §2).
Wierni znajdujący się z jakiejkolwiek przyczyny w niebezpieczeństwie śmierci, powinni być umocnieni Komunią świętą na sposób Wiatyku (kan. 921 §1).
Chociażby tego dnia przyjęli już Komunię Świętą, to jednak bardzo się zaleca, aby - znalazłszy się w niebezpieczeństwie śmierci - otrzymali ponownie Komunię świętą (kan. 921 §2).
Gdy niebezpieczeństwo śmierci trwa dłużej, zaleca się, aby Komunia Święta była udzielana wielokrotnie, w poszczególnych dniach (kan. 921 §3).
Udzielenia Wiatyku chorym nie należy zbytnio odkładać. Duszpasterze powinni pilnie czuwać nad tym, by chorzy byli posilani wtedy, gdy są jeszcze w pełni świadomi (kan. 922).
PIERWSZA KOMUNIA ŚW.
Dzieci wtedy można dopuścić do Komunii świętej, gdy posiadają wystarczające rozeznanie i są dokładnie przygotowane, tak by stosownie do swojej możliwości rozumiały tajemnicę Chrystusa oraz mogły z wiarą i pobożnością przyjąć Ciało Chrystusa (kan. 913 §1).
Jednakże dzieciom znajdującym się w niebezpieczeństwie śmierci wolno udzielić Najświętszej Eucharystii, gdy potrafią odróżnić Ciało Chrystusa od zwykłego chleba i mogą z szacunkiem przyjąć Komunię świętą (kan. 913 §2).
Jest przede wszystkim obowiązkiem rodziców oraz tych, którzy ich zastępują, jak również proboszcza troszczyć się, ażeby dzieci, po dojściu do używania rozumu, zostały odpowiednio przygotowane i jak najszybciej posiliły się tym Bożym pokarmem, po uprzedniej sakramentalnej spowiedzi. Do proboszcza należy również czuwać nad tym, by do Stołu Pańskiego nie dopuszczać dzieci, które nie osiągnęły używania rozumu albo jego zdaniem nie są wystarczająco przygotowane (kan. 914).