NAMASZCZENIE CHORYCH:
Z Kodeksu Prawa Kanonicznego
NAMASZCZENIA CHORYCH MOŻNA UDZIELIĆ WIERNEMU, KTÓRY PO OSIĄGNIĘCIU UŻYWANIA ROZUMU, ZNAJDZIE SIĘ W NIEBEZPIECZEŃSTWIE ŚMIERCI NA SKUTEK CHOROBY LUB STAROŚCI.
Sakrament ten wolno powtórzyć, jeśli chory po wyzdrowieniu znowu ciężko zachoruje, lub jeśli w czasie trwania tej samej choroby niebezpieczeństwo stanie się poważniejsze (kan. 1004).
Sakramentu należy udzielać chorym, którzy - będąc przytomni na umyśle - przynajmniej o niego prosili (kan. 1005).
Nie wolno udzielać namaszczenia chorych tym, którzy uparcie trwają w jawnym grzechu ciężkim (kan. 1007).
Do ciężko chorych należy wzywać księdza nie zwlekając - by czasem śmierć nie zaskoczyła go bez pojednania z Bogiem.
Przyjmując kapłana z Najświętszym Sakramentem należy odpowiednio przygotować mieszkanie:
- stół nakryty białym obrusem,
- krzyż
- i zapalone świece.
SAKRAMENT CHORYCH można przyjąć w każdej poważnej chorobie w celu zjednoczenia z CHRYSTUSEM i uproszenia
o zdrowia dla duszy i ciała.
Kapłani zanoszą KOMUNIĘ ŚW. chorym do domu w każdy I-szy piątek miesiąca (przed południem).
|