Drugi list do Tymoteusza 2,8-15.

Najmilszy: Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych.
Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo spętaniu.
Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie razem z wieczną chwałą.
Nauka to godna wiary: Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy.
Jeśli trwamy w cierpliwości, wespół z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze.
Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.
To wszystko przypominaj, dając świadectwo w obliczu Boga, byś nie walczył o same słowa, bo to się na nic nie zda, chyba tylko na zgubę słuchaczy.
Staraj się, byś sam stanął przed Bogiem jako godny uznania pracownik, który nie przynosi wstydu, trzymając się prostej linii prawdy.

Księga Psalmów 25(24),4bc-5ab.8-9.10.14.

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją,
i objawia im swoje przymierze.

Ewangelia wg św. Marka 12,28-34.

Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem.
Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”.
Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego.
Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

Św. Jan Maria Vianney

Widzimy, że Bóg stworzył nas z takimi pragnieniami, że nic stworzonego nie jest w stanie nas zaspokoić. Przedstaw duszy wszystkie bogactwa i skarby świata, a nic jej nie zaspokoi: Bóg, stworzywszy ją dla siebie, tylko On jest w stanie zaspokoić wszystkie jej ogromne pragnienia. Tak, moi bracia, nasza dusza może kochać Boga, co jest największym z wszelkiego szczęścia!
Kochając Go, mamy wszystkie dobra i przyjemności, których możemy pragnąć na ziemi i w niebie (por. Ps 73,25). Wciąż możemy Mu służyć: innymi słowy, uwielbiać Go w każdym działaniu naszego życia. Nie ma najmniejszej rzeczy, którą robimy, a przez którą Bóg nie byłby uwielbiony, jeśli robimy to z myślą o podobaniu się Jemu. Nasze zajęcie, gdy jesteśmy na ziemi, nie różni się niczym od zajęcia aniołów, którzy są w niebie: jedyną różnicą jest to, że widzimy wszystkie te dobra tylko oczami wiary. […]
Tak, moi bracia i siostry, nasza dusza będzie wieczna w przyszłości, podobnie jak sam Bóg. Nie, nie, moi bracia, nie idźmy dalej; gubimy się w tej otchłani wielkości.

Źródło: http://ewangelia.org/rss/v2/evangelizo_rss-pl.xml