- WROCŁAW - PANORAMA RACŁAWICKA, KATEDRA:
|
|
|
Najcenniejszy zabytek sakralnej architektury Wrocławia. Obecna, gotycka budowla, poprzedzona została przez trzy wcześniejsze. Pierwsza pochodziła z lat ok. 983-988 i przypominała kościół w czeskich Libicach. Druga związana była z utworzeniem w roku 1000, za zgodą cesarza Ottona III i papieża Sylwestra II, biskupstwa. Fakt ten wskazywał na duże znaczenie Wrocławia jako regionalnego ośrodka władzy, gospodarki i kultury. Budowla wzniesiona była z kamienia polnego spajanego gliną. Trzeci kościół był romańską bazyliką wzniesioną z dużych ciosów skrystalizowanego wapienia. Z jej reprezentacyjnego portalu zachowały się szczątki figury Jana Chrzciciela, przechowywane w Muzeum Archidiecezjalnym. Budowa gotyckiej katedry zaczęła się w I 244 roku. Prezbiterium, od którego zaczęto ją wznosić, było pierwszą w pełni gotycką budowlą we Wrocławiu. Budowę opóźniło jednak na pewien czas porwanie biskupa Tomasza I przez księcia Bolesława Rogatkę. Architektura katedry wywodzi się częściowo z tradycji cysterskiej i sięga strzech budowlanych wznoszących opactwa Maulbronn, Ebrach, Walkenried i Riddashausen a także katedr angielskich i francuskich, szczególnie Salisbury, Laon i Dol-de-Bretagne. Budowla uległa straszliwym zniszczeniom w okresie II wojny światowej. Radzieckie bombardowania w Poniedziałek Wielkanocny 1945 roku doszczętnie zniszczyły sklepienia prezbiterium, nawy Głównej i częściowo naw bocznych. Jak opisał katedrę we wrześniu 1945 roku administrator apostolski "firmament niebieski był jej dachem i sklepieniem". W kolejnych etapach odbudowywana była i restaurowana jest po dzień dzisiejszy. Do katedry przylegają dwie wspaniałe barokowe kaplice: Św. Elżbiety i Elektorska. Pierwszą z nich wzniósł kardynał Fryderyk z Darmstadt, landgraf Hesji. Swoje wezwanie zawdzięcza ona przekonaniu, że kardynał - w młodości protestant był potomkiem św. Elżbiety z Turyngii. Fundatorem drugiej był arcybiskup Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg, elektor i arcybiskup Trewiru, brat cesarzowej Eleonory. Kaplicę wzniósł architekt Johann Blasius Peintner, według projektu najwybitniejszego austriackiego architekta doby baroku, Johanna Bernharda Fischera von Erlach, nadwornego architekta cesarza, który równocześnie wznosił swe genialne dzieło kościół Św. Karola Boromeusza w Wiedniu. Panorama Racławicka – panoramiczny obraz olejny przedstawiający bitwę pod Racławicami w 1794 roku – jeden z epizodów insurekcji kościuszkowskiej, zwycięstwo wojsk polskich pod dowództwem Tadeusza Kościuszki nad wojskiem rosyjskim dowodzonym przez gen. Aleksandra Tormasowa. Obok Panoramy siedmiogrodzkiej, "Golgoty" oraz "Męczeństwa Chrześcijan w Cyrku Nerona" jest to jedna z czterech XIX wiecznych panoram namalowanych pod kierownictwem Jana Styki i Wojciecha Kossaka. |